ความหมายและที่มาของสำนวน
“ขวางหูขวางตา”
สำนวน “ขวางหูขวางตา” หมายถึง สิ่งที่ไม่น่าดู ไม่น่ามอง หรือบุคคลที่ทำให้รำคาญ เกะกะ กีดขวาง หรือเป็นที่น่ารังเกียจ เปรียบเหมือนสิ่งที่อยู่ตรงหน้าจนบดบังสายตา หรือส่งเสียงดังรบกวนจนน่ารำคาญใจ
ที่มาของสำนวน น่าจะมาจากลักษณะของสิ่งที่อยู่ตรงหน้า แล้วบดบังการมองเห็น หรือส่งเสียงดัง ทำให้รำคาญหู จนเกิดความรู้สึกไม่พอใจ เมื่อเวลาผ่านไป จึงนำมาใช้เปรียบเปรยกับคน หรือสิ่งของที่ทำให้รู้สึกไม่ชอบ รำคาญ หรือไม่พอใจ
ตัวอย่างการใช้
- เด็กคนนั้นซนมาก วิ่งเล่นไปทั่ว ขวางหูขวางตาไปหมด
- เธอแต่งตัวแบบนั้นไปงานศพ มันดูขวางหูขวางตา คนอื่นเขามองกันหมด
- เขาเป็นคนนิสัยไม่ดี ชอบพูดจาขวางหูขวางตา ทำให้คนอื่นไม่ชอบหน้า
