ความหมายและที่มาของสำนวน “กาหลงรัง”
ความหมาย:
สำนวน “กาหลงรัง” นั้นมีความหมายหลักสองประการ คือ
- ผู้ที่ไปหลงติดอยู่ ณ บ้านใดบ้านหนึ่งแล้วไม่ยอมกลับบ้านของตน: หมายถึงคนที่ไปอยู่อาศัยที่อื่นเป็นเวลานานจนติดเป็นนิสัย ไม่ยอมกลับไปยังบ้านเกิด หรือที่อยู่อาศัยเดิม
- ผู้เร่ร่อนไปไม่มีที่พักพิงเป็นหลักแหล่ง: หมายถึงคนที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง เดินทางไปเรื่อย ๆ เปรียบเสมือนกากำลังหลงทางหาที่ทำรัง
ที่มา:
ที่มาของสำนวนนี้มาจากพฤติกรรมของนกกา ซึ่งเป็นสัตว์ที่มักจะสร้างรังเป็นของตนเอง เมื่อกาล่วงเลยไปนานวัน นกกาอาจจะหลงทางหรือพลัดหลงจากรังเดิม ทำให้ต้องไปอาศัยอยู่ที่อื่น หรืออาจจะบินไปเร่ร่อนหาที่ทำรังใหม่
การนำไปใช้:
สำนวนนี้มักถูกนำไปใช้ในการเปรียบเทียบกับพฤติกรรมของคน ที่อาจจะไปใช้ชีวิตอยู่ที่อื่นนานจนลืมบ้านเกิด หรือคนที่ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง เปรียบเสมือนกากำลังหลงทางหาที่ทำรัง
ตัวอย่างการใช้:
- “เขาคนนั้นไปทำงานต่างจังหวัดนานจนกลายเป็นกาหลงรัง ไม่ยอมกลับบ้านเลย”
- “คนไร้บ้านเหล่านั้นก็เหมือนกากาหลงรัง ไม่มีที่อยู่อาศัยเป็นหลักแหล่ง”
สรุป:
สำนวน “กาหลงรัง” นั้นเป็นสำนวนที่สื่อถึงความรู้สึกของการพลัดพรากจากบ้าน หรือการไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง โดยเปรียบเทียบกับพฤติกรรมของนกกาที่หลงทางจากรังของตนเอง เป็นสำนวนที่แสดงให้เห็นถึงความผูกพันของคนกับบ้านเกิด และความรู้สึกเหงาอ้างว้างเมื่อต้องจากบ้านไป
