ความหมายและที่มาของสำนวน “กระชังหน้าใหญ่”
สำนวน “กระชังหน้าใหญ่” มีความหมายว่า คนที่ชอบอวดมั่งอวดมี ทำตัวหรูหรา ฟุ้งเฟ้อ ทั้งๆ ที่ฐานะจริงๆ อาจไม่ได้ร่ำรวยอย่างที่แสดงออก หรืออาจหมายถึง คนที่ชอบทำตัวเป็นเจ้ามือเลี้ยงเพื่อนฝูงอยู่เสมอ มักใช้ในเชิงตำหนิ
ที่มาของสำนวน:
สำนวนนี้ยังคงเกี่ยวข้องกับ “กระชัง” ภาชนะสานสำหรับใส่ของ แต่คราวนี้เน้นไปที่ “หน้ากระชัง” ซึ่งหมายถึง ปากกระชัง หรือ ส่วนบนที่กว้างที่สุดของกระชัง
การที่ “หน้ากระชังใหญ่” ในที่นี้สื่อถึงการที่ ปากภาชนะกว้าง เปรียบเสมือนคนที่ “ปากกว้าง” ชอบโอ้อวด ชอบแสดงออกถึงความร่ำรวย ชอบทำตัวเด่นดัง เหมือนปากกระชังที่กว้างและเด่นชัด
- การทำตัวหรูหรา ฟุ้งเฟ้อ: เหมือนกับการพยายาม “ใส่ของ” ลงไปในกระชังให้เยอะที่สุดจนล้นออกมานอกปากกระชัง เพื่อให้คนอื่นเห็นว่าตนเองมีมาก มั่งคั่ง
- การเป็นเจ้ามือเลี้ยงเพื่อนฝูง: เหมือนกับการเทของออกจากปากกระชังที่กว้าง แสดงให้เห็นถึงความใจกว้าง มีน้ำใจ (แม้ว่าในความเป็นจริงอาจจะไม่ได้มีมากขนาดนั้น)
ความแตกต่างระหว่าง “กระชังก้นรั่ว” และ “กระชังหน้าใหญ่”:
- กระชังก้นรั่ว: เน้นที่การ “ใช้จ่ายเงินเก่ง เก็บเงินไม่อยู่” ไม่ได้จำเป็นต้องโอ้อวด
- กระชังหน้าใหญ่: เน้นที่การ “ชอบอวดรวย ชอบทำตัวหรูหรา” ซึ่งอาจจะใช้จ่ายเงินเก่งด้วยหรือไม่ก็ได้
ตัวอย่างการใช้:
- เห็นเขาชอบซื้อของแบรนด์เนม ขับรถหรู อย่าไปอิจฉาเลย พวกกระชังหน้าใหญ่ทั้งนั้น
- ถึงจะทำตัวกระชังหน้าใหญ่ ชอบเลี้ยงเพื่อนฝูง แต่จริงๆ แล้วก็มีหนี้ท่วมหัว
- เธออย่าไปหลงเชื่อคำพูดของเขานะ เขาเป็นพวกกระชังหน้าใหญ่ พูดจาโอ้อวดเกินจริง
สรุป:
สำนวน “กระชังหน้าใหญ่” มาจากการเปรียบเทียบปากกระชังที่กว้าง กับพฤติกรรมการชอบโอ้อวด แสดงออกถึงความมั่งคั่งของคน กลายเป็นสำนวนที่ใช้ตำหนิคนที่ชอบทำตัวหรูหรา ฟุ้งเฟ้อเกินฐานะ หรือชอบทำตัวเป็นเจ้ามือเลี้ยงผู้อื่นโดยไม่จำเป็น
