ความหมายของสำนวน “เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ”
สำนวน “เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ” หมายถึง ทีเล่นทีจริง ทำทีเล่นแต่กลับกลายเป็นเรื่องจริง หรือแสร้งทำเป็นเล่นแต่กลับเอาจริงในภายหลัง มักใช้ในสถานการณ์ที่บุคคลหนึ่งแกล้งทำเป็นเล่น แต่แท้จริงแล้วมีความตั้งใจหรือจุดประสงค์บางอย่างแอบแฝงอยู่
ที่มาของสำนวน
“เถิด” และ “เจ้าล่อ” เป็นชื่อการละเล่นของไทยในสมัยโบราณ:
- เถิด: หรือบางครั้งเรียกว่า “พ่อเถิด” เป็นการละเล่นคล้ายการทรงเจ้า
- เจ้าล่อ: เป็นการละเล่นคล้ายผีถ้วยแก้ว
การเล่นทั้งสองอย่างนี้ผู้เล่นมักแสร้งทำเป็นเล่น แต่บางครั้งก็อาจเกิดเหตุการณ์ที่ดูเหมือนจริงจังขึ้นมา เช่น ผู้ทรงเจ้าอาจแสดงกิริยาอาการหรือพูดจาแปลกๆ จนทำให้คนอื่นเชื่อว่าถูกผีเข้าจริงๆ
ดังนั้นสำนวนนี้จึงเปรียบเทียบกับการกระทำที่:
- เริ่มต้นเหมือนการเล่น: ดูไม่จริงจัง ไม่มีพิษมีภัย
- แต่กลับกลายเป็นจริง: มีผลลัพธ์ที่คาดไม่ถึง หรือมีเจตนาแอบแฝง
ตัวอย่างการใช้
- “ตอนแรกเขาก็พูดเหมือน เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ แต่สุดท้ายก็ลาออกจากงานจริงๆ”
- “ระวังนะ เขาอาจจะ เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ แกล้งทำเป็นไม่สนใจ แต่จริงๆ แล้วแอบชอบเธออยู่”
- “อย่าไปเชื่อเขาทั้งหมด เขาชอบ เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ พูดจาหยอกล้อแต่แฝงไปด้วยความจริง”
- “ทีแรกนึกว่าเขาโกรธจริง ที่แท้ก็ เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ แกล้งทำเป็นโกรธเฉยๆ”
สำนวนที่คล้ายคลึงกัน
- ทีเล่นทีจริง
- เล่นเป็นจริง
- ปากว่าตาขยิบ (พูดอย่างหนึ่งแต่ทำอีกอย่างหนึ่ง)
สรุป: “เล่นเอาเถิดเจ้าล่อ” เป็นสำนวนที่ใช้บรรยายการกระทำที่ดูเหมือนเล่น แต่กลับกลายเป็นจริง มักแฝงไปด้วยเจตนาบางอย่างที่ไม่ได้แสดงออกอย่างตรงไปตรงมา
