สำนวน “เสียงลือเสียงเล่าอ้าง” หมายถึง คำพูดที่เล่าต่อ ๆ กันมาจากปากต่อปาก โดยที่ไม่ทราบว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่ อาจเป็นเรื่องจริงบ้าง เท็จบ้าง หรือจริงบางส่วนก็ได้ มักใช้ในกรณีที่ข่าวหรือเรื่องราวนั้นแพร่กระจายไปอย่างรวดเร็ว และมีการพูดถึงกันอย่างกว้างขวาง
ที่มาของสำนวน
สำนวนนี้มาจากวรรคแรกของโคลงสี่สุภาพบทที่ 30 ในลิลิตพระลอ ซึ่งแต่งขึ้นในสมัยอยุธยา
เสียงลือเสียงเล่าอ้าง อันใด พี่เอย
เสียงย่อมยอยศใคร ทั่วหล้า
สองเขือพี่หลับใหล ลืมตื่น ฤๅพี่
สองพี่คิดเองอ้า อย่าได้ถามเผือ
ตัวอย่างการใช้สำนวน
- อย่าไปเชื่อเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ควรหาข้อมูลจากแหล่งที่เชื่อถือได้
- เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่าจะมีการปรับขึ้นเงินเดือน ทำให้พนักงานต่างก็ใจชื้นขึ้นมา
- เรื่องนี้เป็นเพียงเสียงลือเสียงเล่าอ้าง ยังไม่มีการยืนยันอย่างเป็นทางการ
สำนวนที่คล้ายกัน
- ข่าวลือ
- คำร่ำลือ
- ปากต่อปาก