ในคืนวันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำในสระกลางป่าก็สูงขึ้นตามฤดูฝน สัตว์น้อยใหญ่ต่างเตรียมกระทงเพื่อมาลอยขอพรให้ชีวิตมีแต่สิ่งดี ๆ ฮิปโปโปเตมัสน้อย “หมูเด้ง” ก็ตื่นเต้นอยากลอยกระทงเป็นครั้งแรกในชีวิต
หมูเด้งตั้งใจทำกระทงของตัวเองจากใบตองและดอกไม้ป่าสวย ๆ เขาติดเทียนและธูปที่ได้จากเพื่อน ๆ แล้วพยายามวางกระทงของเขาอย่างประณีต แต่เพราะหมูเด้งเป็นฮิปโปตัวโต มือไม้ก็ไม่ค่อยถนัดเหมือนสัตว์ตัวเล็ก ๆ ทำให้กระทงของเขาดูไม่สวยเท่าของเพื่อน ๆ
ขณะที่หมูเด้งกำลังนั่งมองกระทงตัวเองด้วยความผิดหวัง เพื่อนรักอย่าง “หอมแดง” กระต่ายน้อยที่มีนิสัยเอาใจใส่ก็เดินผ่านมาและสังเกตเห็น หมูเด้งจึงเล่าให้หอมแดงฟังว่า “ฉันอยากทำกระทงที่สวยเหมือนของเพื่อน ๆ แต่ไม่ว่าพยายามเท่าไหร่ กระทงฉันก็ไม่สวยเลย”
หอมแดงยิ้มและบอกหมูเด้งว่า “การลอยกระทงไม่ใช่แค่การมีกระทงที่สวยงามนะหมูเด้ง แต่เป็นการแสดงความตั้งใจและความหวังดีต่างหาก ไม่ว่ากระทงของเราจะเป็นยังไง หากเราตั้งใจทำด้วยหัวใจ สิ่งดี ๆ ก็จะเข้ามาในชีวิตเรา”
หมูเด้งฟังแล้วรู้สึกดีขึ้น เขารู้ว่าความตั้งใจสำคัญที่สุด เขาจึงยิ้มและบอกหอมแดงว่า “งั้นฉันจะลอยกระทงของฉันด้วยหัวใจจริง ๆ!” จากนั้นหมูเด้งก็ค่อย ๆ ลอยกระทงของตัวเองลงสู่สระน้ำอย่างนุ่มนวล เขาหลับตาและอธิษฐานอย่างตั้งใจ
เมื่อกระทงของหมูเด้งลอยไปบนผืนน้ำ สัตว์ทุกตัวที่เห็นก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่า “กระทงของหมูเด้งแม้จะไม่สวยที่สุด แต่กลับมีความพิเศษที่สัมผัสได้ถึงความตั้งใจจริง ๆ” และจากนั้นหมูเด้งก็รู้สึกภาคภูมิใจ ไม่ใช่เพราะกระทงของเขาสวยที่สุด แต่เพราะเขาได้ทำสิ่งที่มีความหมายด้วยใจจริง
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
สิ่งสำคัญในการทำอะไรก็ตามคือความตั้งใจและความจริงใจ ความสวยงามภายนอกอาจดึงดูดสายตา แต่ความสวยงามที่แท้จริงอยู่ที่ความตั้งใจและคุณค่าภายใน
