ในป่าริมแม่น้ำอันกว้างใหญ่ มีฮิปโปโปเตมัสน้อยน่ารักชื่อ “หมูเด้ง” อาศัยอยู่ หมูเด้งเป็นฮิปโปที่ร่าเริง สนุกสนาน และชอบกระโดดเล่นน้ำทุกวัน ในขณะเดียวกัน หมูเด้งก็มีเพื่อนสนิทคือ “หอมแดง” กระต่ายตัวเล็ก ๆ ที่ฉลาดและคล่องแคล่ว ทั้งสองมักจะเล่นด้วยกันเสมอ แต่พวกเขามีสิ่งหนึ่งที่ต่างกันมาก นั่นก็คือหมูเด้งนั้นไม่ชอบทำอะไรที่ต้องใช้ความอดทน ส่วนหอมแดงนั้นเป็นกระต่ายที่ชอบค่อย ๆ ทำอะไรทีละขั้นตอน
วันหนึ่ง หอมแดงมาชวนหมูเด้งปลูกผักด้วยกัน หอมแดงบอกว่า “ถ้าเราปลูกผักไว้ เราจะมีอาหารอร่อย ๆ กินตลอดเวลา ไม่ต้องคอยหาอาหารไกล ๆ เลยล่ะ”
หมูเด้งคิดว่ามันน่าสนุกดี จึงตอบตกลง ทั้งคู่เริ่มปลูกผักลงดิน หอมแดงคอยรดน้ำ พรวนดินทุกวัน แต่หมูเด้งที่ชอบทำอะไรไว ๆ เริ่มรู้สึกเบื่อ เขาบอกหอมแดงว่า “มันนานเกินไป! เรามาเล่นน้ำกันดีกว่า ผักเดี๋ยวมันก็คงโตเองแหละ!”
วันเวลาผ่านไป หอมแดงยังคงดูแลแปลงผักอย่างขยันขันแข็ง หมูเด้งกลับไปสนุกกับการเล่นน้ำ จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อพวกเขาเริ่มหิว หอมแดงจึงเก็บผักสด ๆ มาทำสลัดแสนอร่อยกินอย่างมีความสุข หมูเด้งมองดูเพื่อนของเขาอย่างตะลึง เพราะแปลงผักของหอมแดงนั้นสวยงามและอุดมสมบูรณ์
“ฉันก็ปลูกผักเหมือนกัน ทำไมผักฉันถึงไม่โตแบบนี้ล่ะ?” หมูเด้งถามอย่างงง ๆ
หอมแดงยิ้มและตอบว่า “ก็เพราะเธอไม่ได้ให้ความใส่ใจไงล่ะ หมูเด้ง การทำอะไรให้สำเร็จต้องใช้ทั้งความอดทนและความใส่ใจ ถ้าเธอรดน้ำ พรวนดิน และดูแลมันทุกวัน ผักของเธอก็จะโตสวยเหมือนกัน”
หมูเด้งฟังแล้วรู้สึกละอายใจ แต่ก็ได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญ เขาสัญญากับหอมแดงว่า ต่อไปจะพยายามทำทุกอย่างด้วยความอดทน และดูแลสิ่งที่ทำให้สำเร็จ
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
ความสำเร็จต้องการความอดทน และการใส่ใจดูแลในทุกขั้นตอน การเร่งรีบอาจทำให้เราพลาดโอกาสที่จะเห็นผลลัพธ์ที่ดี
