กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพ่อค้าหนุ่มผู้มั่งคั่งชื่อว่า “สินธร” เขาเป็นคนใจดี ชอบช่วยเหลือผู้คน แต่เขามีเพื่อนสนิทคนหนึ่งชื่อ “ดุรงค์” ซึ่งเป็นคนพาล เกเร ชอบก่อเรื่องเดือดร้อน
วันหนึ่ง ดุรงค์มาชวนสินธร ไปเที่ยวงานวัด สินธรเห็นว่า ดุรงค์มักจะหาเรื่องทะเลาะวิวาท จึงเตือนว่า “ดุรงค์ เราไปเที่ยวงานวัด เพื่อความสนุกสนาน อย่าไปหาเรื่องใครเขาล่ะ”
ดุรงค์ รับปากอย่างเสียไม่ได้ แต่พอไปถึงงานวัด เขาก็เมาสุราอาละวาดหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว สินธร พยายามห้ามปราม แต่ดุรงค์ไม่ฟังกลับต่อว่าสินธรว่าขี้ขลาดไม่กล้าสู้คน
ในที่สุด ดุรงค์ก็ไปหาเรื่องกับนักเลงเจ้าถิ่นจนเกิดการตะลุมบอนกัน สินธรไม่อยากมีเรื่องจึงพยายาม ลากดุรงค์ออกมาจากวง แต่พลาดท่าถูกนักเลงทำร้ายบาดเจ็บสาหัส
สินธรถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล เขานอนพักรักษาตัวอยู่นานกว่าจะหายเป็นปกติ ส่วนดุรงค์ถูกจับเข้าคุก สินธรเสียใจมากที่ต้องมาเดือดร้อนเพราะเพื่อนคนพาล
หลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้นสินธรก็เลิกคบกับดุรงค์และตั้งใจว่าจะไม่คบคนพาล อีกต่อไป
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- การคบคนพาล นำความเดือดร้อนมาให้: สินธร ต้องมา เดือดร้อน เพราะ คบเพื่อน คนพาล
- เลือกคบแต่คนดี มีศีลธรรม: การคบคนดี จะทำให้เรา ได้รับ แต่สิ่งที่ดี ๆ มีแต่ ความเจริญ ก้าวหน้า ในชีวิต
- คนพาล มัก ชักจูง ไปในทางที่ผิด: การคบคนพาล อาจทำให้เรา พลอย ทำ ในสิ่งที่ผิด ไปด้วย
