บนยอดเขาสูง มีนกอินทรีตัวใหญ่กำลังบินวนเวียนอยู่ สายตาอันเฉียบคมของมัน มองเห็นลูกแกะตัวน้อย กำลังเดินเล่นอยู่กลางทุ่งหญ้า นกอินทรีจึงโผบินลงมา ใช้กรงเล็บอันแข็งแรง ตะครุบลูกแกะ แล้วบินขึ้นสู่ท้องฟ้า กลับไปยังรังของมัน
อีกาตัวหนึ่ง เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด มันเกิดความอิจฉา อยากจะทำบ้าง จึงบินลงไป พยายามใช้กรงเล็บเล็ก ๆ ของมันตะครุบแกะตัวใหญ่ แต่มันก็ทำไม่ได้ กรงเล็บของอีกา กลับไปติดพันกับขนแกะ ดิ้นไม่หลุด
คนเลี้ยงแกะ เห็นอีกาติดอยู่บนหลังแกะ ก็วิ่งเข้ามาจับอีกา และเด็ดขนปีกของมัน เพื่อไม่ให้บินได้อีก
อีกาเสียใจมาก ที่ต้องสูญเสียปีก มันร้องไห้ และพูดกับตัวเองว่า “ข้าช่างโง่เขลา ที่คิดจะเลียนแบบนกอินทรี ข้าลืมไปว่า ข้าเป็นเพียงอีกาตัวเล็ก ๆ”
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- รู้จักประมาณตน: อีกา ไม่รู้จักประมาณตน คิดเลียนแบบนกอินทรี ทั้งที่ตนเอง ไม่มีความสามารถพอ สุดท้ายจึงได้รับอันตราย
- อย่าอิจฉาผู้อื่น: ความอิจฉา ทำให้เกิดความอยากได้ อยากมี อยากเป็น เหมือนผู้อื่น จนลืมนึกถึง ความสามารถ และข้อจำกัดของตนเอง
- พอใจในสิ่งที่ตนเป็น: การพอใจในสิ่งที่ตนเป็น และ ความสามารถของตนเอง จะทำให้เรามีความสุข และไม่ต้องตกอยู่ในอันตราย
