ณ ทุ่งหญ้าเขียวขจีริมหนองน้ำแห่งหนึ่ง มีแม่วัวตัวใหญ่กำลังเดินเล็มหญ้าอย่างเพลิดเพลิน ขณะที่ก้มลงกินหญ้าอยู่นั้น วัวตัวใหญ่เผลอเหยียบลูกอึ่งอ่างตัวน้อย ๆ ที่กำลังกระโดดโลดเต้นอยู่ จนลูกอึ่งอ่างบาดเจ็บสาหัส
เมื่อแม่อึ่งอ่างกลับมา เห็นลูกได้รับบาดเจ็บ ก็ตกใจ รีบถามลูกว่าเกิดอะไรขึ้น ลูกอึ่งอ่างเล่าให้แม่ฟังด้วยความตื่นเต้นว่า “แม่จ๋า! เมื่อกี้มีสัตว์ประหลาดตัวเบ้อเริ่ม เดินมาเหยียบหนู”
แม่อึ่งอ่างโกรธมาก ถามลูกว่า “สัตว์ประหลาดที่ว่า ตัวใหญ่แค่ไหน บอกแม่สิ” ลูกอึ่งอ่างพยายามอธิบาย “ใหญ่มาก ๆ เลยครับแม่ หนูไม่เคยเห็นตัวอะไรใหญ่ขนาดนี้มาก่อน”
แม่อึ่งอ่างจึงพองตัวขึ้น ถามลูกว่า “ใหญ่เท่าแม่หรือยัง” ลูกอึ่งอ่างส่ายหน้า “ยังครับแม่ ยังเล็กกว่าเยอะ” แม่อึ่งอ่างพยายามพองตัวขึ้นอีก “แล้วเท่านี้ล่ะ” ลูกอึ่งอ่างยังคงส่ายหน้า “ยังไม่ถึงครึ่งเลยครับแม่”
แม่อึ่งอ่างไม่ยอมแพ้ พยายามพองตัวขึ้น ครั้งแล้วครั้งเล่า จนในที่สุด “โป๊ะ!” ท้องของแม่อึ่งอ่างก็แตก ตายคาที่ เพราะพยายามพองตัวให้ใหญ่เท่าวัว
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
- อย่าทำอะไรเกินตัว: แม่อึ่งอ่าง พยายามพองตัว ให้ใหญ่เท่าวัว ซึ่งเป็นไปไม่ได้ สุดท้าย จึงเกิดอันตรายแก่ตัวเอง
- รู้จักประมาณตน: การทำสิ่งใด ควรพิจารณา ถึงความสามารถ และข้อจำกัดของตนเอง ไม่ควรทำอะไรเกินกำลัง
- ฟังคำเตือนของผู้อื่น: ลูกอึ่งอ่าง พยายามบอกแม่อึ่งอ่างแล้วว่า วัวตัวใหญ่มาก แต่แม่อึ่งอ่างไม่ฟัง จึงเกิดเหตุการณ์ร้ายแรงขึ้น
