นิทานอิสป ชาวนากับงูเห่า
ณ หมู่บ้านแห่งหนึ่งริมชายป่า มีชาวนาใจดีอาศัยอยู่คนเดียว ในเช้าวันหนึ่งของฤดูหนาวอันหนาวเหน็บ ขณะที่ชาวนากำลังเดินทางไปทำนา เขาพบงูเห่านอนตัวแข็งทื่ออยู่ข้างทาง ดูท่าทางเหมือนใกล้จะตายเต็มที
ชาวนาผู้มีจิตใจเมตตา สงสารงูเห่าตัวนั้นจับใจ จึงตัดสินใจอุ้มมันขึ้นมาแนบอก เพื่อให้ความอบอุ่น แล้วรีบพามันกลับบ้าน เมื่อถึงบ้าน ชาวนาวางงูเห่าไว้ข้างเตาผิง เพื่อให้มันได้รับความอบอุ่นจากเปลวไฟ
เวลาผ่านไป ไออุ่นจากเตาผิงช่วยให้ร่างกายของงูเห่าค่อยๆ อบอุ่นขึ้น มันเริ่มขยับตัว และลืมตาขึ้น ทันใดนั้น สัญชาตญาณดิบของงูเห่าก็ทำงาน มันพุ่งตัวฉกกัดชาวนาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะเลื้อยหนีหายไปในความมืด
ชาวนารู้สึกตกใจ และเสียใจอย่างมาก เขาไม่คิดเลยว่างูเห่าที่เขาช่วยชีวิตไว้ จะกลับมาทำร้ายเขา พิษร้ายของงูเห่า ทำให้ชาวนาเจ็บปวดทรมาน และสิ้นใจตายในเวลาต่อมา
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า:
- จงระวังคนพาล: คนพาล หรือคนที่มีนิสัยไม่ดี แม้จะได้รับความช่วยเหลือ ก็อาจกลับมาทำร้ายเราได้ เหมือนกับงูเห่าในนิทานเรื่องนี้
- การช่วยเหลือผู้อื่น ต้องใช้ปัญญา: การมีเมตตา ช่วยเหลือผู้อื่นเป็นสิ่งที่ดี แต่ต้องใช้สติปัญญา พิจารณาให้รอบคอบ ว่าคนที่เราจะช่วยเหลือนั้น เป็นคนเช่นไร สมควรได้รับความช่วยเหลือหรือไม่
- อย่าหวังผลตอบแทนจากการทำความดี: การทำความดี ควรทำด้วยใจบริสุทธิ์ ไม่หวังสิ่งตอบแทน เพราะการหวังผลตอบแทน อาจนำไปสู่ความผิดหวัง และความเสียใจ ได้
